maandag 17 oktober 2011
De hazen (Mieke)
04:16
Hier liep een haas. Of twee hazen, of drie zelfs. ‘s Avonds kwamen ze altijd uit de velden en toen sprongen ze vol vertrouwen op straat, keken met grote ogen naar die schim die vanuit een kamer naar hen aan het staren was. Ik had er eigenlijk al een band mee, met mijn haas, of hazen. Ook de zonen vonden zo’n haas als huisdier-dat-niet-moet-onderhouden-worden best wel fijn. Ik bedacht dat de haas kleine haasjes zou krijgen en dat we hier volgende zomer het gezin haas op bezoek zouden krijgen.
Het heeft niet mogen zijn. Een stuk of vier jagers hebben er anders over beslist. Toen de zonen vroegen wat die mensen met die geweren kwamen doen mocht ik zelf mijn mening niet opdringen, zijnde een combinatie van ‘ik begrijp dat niet’, ‘voor hun plezier’, ‘hier zit toch geen overpopulatie van hazen’, ‘opeten’ en ‘zet hun banden plat’. De zonen stonden met grote ogen te kijken naar de meneren met geweren en huppelden vrolijk mee langs de weg. Toen één van die jagers plots te lang naar de oudste begon te kijken riep ik nogal luid dat mijn zoon vooralsnog geen lange oren had dus dat hij maar beter zorgde dat er geen kogels onze richting uit kwamen. De jagers zullen wel gemerkt hebben dat hun hobby niet echt de mijne is.
Een kwartier later kwamen ze terug. De zonen vroegen benieuwd of de jagers een haas hadden kunnen vangen. Waarop één van die jagers vol geste zijn zak opendeed en daar een dode haas aan de oren uit trok. Mijn haas, het kon niet anders, dat is goed voor de dramatiek.
Fries deed een stap achteruit, Benne keek stil. Nu komt het trauma, dacht ik. Nu lopen ze hier half hysterisch weg of beginnen ze op die jager te slaan, boos om die dode haas. Ik stond klaar om twee schreiende jongens te troosten. Ook weer goed voor de dramatiek.
Fries zette een stap naar voor, Benne boog zich voorover. Ik hoorde dingen als: “Mag ik de kogel zien?”, “Waah, in zijn mond geschoten, cool!”, “En ga je die nu opeten?”, “Kijk mama, ik heb een kogel gekregen!”.
Het was de normaalste zaak van de wereld voor hen. Misschien maar goed ook. Ik zoek me wel een ander vriendje ‘s avonds, er zal tussen de mais nog wel een rat te vinden zijn.
Mijn vriend Haas: weze smakelijk, zo hebben ze er toch nog iets aan gehad.
Het heeft niet mogen zijn. Een stuk of vier jagers hebben er anders over beslist. Toen de zonen vroegen wat die mensen met die geweren kwamen doen mocht ik zelf mijn mening niet opdringen, zijnde een combinatie van ‘ik begrijp dat niet’, ‘voor hun plezier’, ‘hier zit toch geen overpopulatie van hazen’, ‘opeten’ en ‘zet hun banden plat’. De zonen stonden met grote ogen te kijken naar de meneren met geweren en huppelden vrolijk mee langs de weg. Toen één van die jagers plots te lang naar de oudste begon te kijken riep ik nogal luid dat mijn zoon vooralsnog geen lange oren had dus dat hij maar beter zorgde dat er geen kogels onze richting uit kwamen. De jagers zullen wel gemerkt hebben dat hun hobby niet echt de mijne is.
Een kwartier later kwamen ze terug. De zonen vroegen benieuwd of de jagers een haas hadden kunnen vangen. Waarop één van die jagers vol geste zijn zak opendeed en daar een dode haas aan de oren uit trok. Mijn haas, het kon niet anders, dat is goed voor de dramatiek.
Fries deed een stap achteruit, Benne keek stil. Nu komt het trauma, dacht ik. Nu lopen ze hier half hysterisch weg of beginnen ze op die jager te slaan, boos om die dode haas. Ik stond klaar om twee schreiende jongens te troosten. Ook weer goed voor de dramatiek.
Fries zette een stap naar voor, Benne boog zich voorover. Ik hoorde dingen als: “Mag ik de kogel zien?”, “Waah, in zijn mond geschoten, cool!”, “En ga je die nu opeten?”, “Kijk mama, ik heb een kogel gekregen!”.
Het was de normaalste zaak van de wereld voor hen. Misschien maar goed ook. Ik zoek me wel een ander vriendje ‘s avonds, er zal tussen de mais nog wel een rat te vinden zijn.
Mijn vriend Haas: weze smakelijk, zo hebben ze er toch nog iets aan gehad.
Labels:
maandag 5 september 2011
Bijna vakantie (Elli)
Sinds we hebben beslist te trouwen hebben we het razend druk gehad. We hebben in sneltempo een aantal zalen bezocht, met traiteurs gesproken en een dj gezocht. Intussen zijn we al 2 maand verder, de zaal, traiteur en dj ligt vast. Dan kunnen we nu even genieten van een welverdiende vakantie.
De meisjes hebben intussen al de helft van de vakantie achter de rug. Jorunn is met de demogroep een week naar World Gymnaestrada in Lausanne geweest. Ze is doodmoe maar oh zo gelukkig teruggekomen. Ze heeft er de ervaring van haar leven achter de rug!
Marit is in die week bij Moeke op bezoek geweest en had op voorhand haar eisen duidelijk gesteld: ze moest en zou elke dag naar huis komen slapen. Maar als puntje bij paaltje komt hebben we haar de hele week niet meer gezien, want het was eigenlijk toch wel leuk om alle aandacht van Moeke voor haar alleen te hebben zo zonder de grote zus! Bovendien is ze er 2 keer mogen gaan ponyrijden en heeft ze Moeke zo ver gekregen dat deze voor volgend jaar gaat proberen een hele week ponyrijden vast te leggen in de vakantie.
Vandaag zijn ze voor de laatste keer deze vakantie zonder ons vertrokken, deze keer een paar dagen naar zee, waar er ook weer vanalles op de planning staat met de meter van Jorunn: de zandsculpturen, Plopsaland, op het strand gaan spelen, noem maar op, met het zonnetje erbij kan het niet meer stuk!
En dan nu voor ons nog een aantal dagen werken en dan trekken we met ons gezin nog 3 weken naar het zuiden van Frankrijk. Het moeilijkste moment wordt nog onze poes naar het kattenhotel brengen, maar ik denk dat we Mechelen nog niet uit zullen zijn als ze dat verdriet alweer te boven zullen zijn!
Wat is het toch heerlijk die kindertijd!
De meisjes hebben intussen al de helft van de vakantie achter de rug. Jorunn is met de demogroep een week naar World Gymnaestrada in Lausanne geweest. Ze is doodmoe maar oh zo gelukkig teruggekomen. Ze heeft er de ervaring van haar leven achter de rug!
Marit is in die week bij Moeke op bezoek geweest en had op voorhand haar eisen duidelijk gesteld: ze moest en zou elke dag naar huis komen slapen. Maar als puntje bij paaltje komt hebben we haar de hele week niet meer gezien, want het was eigenlijk toch wel leuk om alle aandacht van Moeke voor haar alleen te hebben zo zonder de grote zus! Bovendien is ze er 2 keer mogen gaan ponyrijden en heeft ze Moeke zo ver gekregen dat deze voor volgend jaar gaat proberen een hele week ponyrijden vast te leggen in de vakantie.
Vandaag zijn ze voor de laatste keer deze vakantie zonder ons vertrokken, deze keer een paar dagen naar zee, waar er ook weer vanalles op de planning staat met de meter van Jorunn: de zandsculpturen, Plopsaland, op het strand gaan spelen, noem maar op, met het zonnetje erbij kan het niet meer stuk!
En dan nu voor ons nog een aantal dagen werken en dan trekken we met ons gezin nog 3 weken naar het zuiden van Frankrijk. Het moeilijkste moment wordt nog onze poes naar het kattenhotel brengen, maar ik denk dat we Mechelen nog niet uit zullen zijn als ze dat verdriet alweer te boven zullen zijn!
Wat is het toch heerlijk die kindertijd!
donderdag 30 juni 2011
Wij gaan trouwen (Elli)
Ongeveer een maand geleden namen we de beslissing van ons leven… Wij gaan trouwen, we zijn tenslotte nu al 14 jaar samen!
Het was eigenlijk de bedoeling om het heel simpel te houden. Gewoon een huwelijk in het stadhuis en daarna met de ouders en getuigen iets gaan eten en het daarbij laten. Of hoogstens nog een fuif geven, we dansen tenslotte graag… Maar de reacties van de ouders waren zo enthousiast dat we binnenkort dan toch een groot feest geven.
Dus nu beginnen de voorbereidingen… Een datum prikken en een zaal kiezen zijn momenteel de belangrijkste zaken aan ons hoofd, dus vanaf nu gaan we in een sneltempo een aantal zalen afwerken en een beslissing moeten nemen. De meisjes kijken er alvast enorm naar uit… en ik ook J
woensdag 8 juni 2011
Oorpijn (Elli)
Maandagavond. Ik ga Jorunn afhalen in de turnles en die ziet lijkbleek. Ze klaagt over oor- en hoofdpijn… Thuisgekomen toont de thermometer 38,5°C: koorts dus. Fritz beslist er een dag mee thuis te blijven dinsdag en het verdict van de kinderarts is beginnende sinusitis. Oef, de oren zijn gelukkig ok, en dit kunnen we wel aan, het zal snel voorbij zijn.
Hemelvaartweekend, de nacht van donderdag op vrijdag, 3 uur. Jorunn staat wenend aan ons bed, ze houdt het niet van de oorpijn. Dan nog maar een ibuprofen gegeven en terug in bed gelegd, een paar uur later is ze nog steeds wakker van de pijn. Het moet weer lukken, een verlengd weekend en er vallen zieken. Uiteindelijk kan ik de kinderarts bereiken en die heeft gelukkig consultaties in het ziekenhuis. Wat blijkt, Jorunn heeft een trommelvliesontsteking, heel erg pijnlijk… gewapend met antibiotica, oordruppels en pijnstillers gaan we terug naar huis.
Het lange weekend dat we gingen gebruiken om thuis verder te werken aan de gyproc en het tuinonderhoud is lichtjes anders gelopen dan gepland. De werken zijn niets opgeschoten, maar Jorunn is gelukkig aan de beter hand…
En voor ons is het terug maandag vooraleer we het goed en wel beseffen.
dinsdag 26 april 2011
Slechte moeder? (Elli)
Paasvakantie… Men zou zeggen, een ideale periode om wat tijd met de kindjes door te brengen. Alleen is dat bij ons niet direct aan de orde. Wij kozen ervoor om tijdens de paasvakantie door te werken en de kindjes wat tijd te laten doorbrengen met de grootouders. Na de paasvakantie gaan wij met ons 2 voor 2 weken op duikvakantie.
Egoistisch? Waarschijnlijk wel… Noodzaak? Dat ook! Maar een duikvakantie, daar hebben de kinderen niets aan, daarom doen we het buiten de vakantie, zonder de kinderen…
Alleen begint Jorunn nu toch wel een beetje in opstand te komen. Haar vraag: “Waarom moeten wij 2 weken weg? We zien jullie in 4 weken tijd zo goed als niet!” was meer dan terecht en was dan ook een steek recht in het hart.
Waar ze vroeger als eerste stond te springen om een week bij Moeke door te brengen ziet ze er nu elke keer weer een beetje meer tegenop. Elke dag weer naar een paard gaan kijken en een daguitstap om te gaan winkelen is niet direct iets waar een 9-jarige op zit te wachten natuurlijk… Bij de andere grootouders is het anders, ze kan ons contacteren via email en skype en heeft minder het gevoel dat we haar in de steek laten. Ze gaan samen zwemmen en naar de film, spelen spelletjes en knutselen… Voor ze het weet is de week voorbij en komt ze terug naar huis. En dan gaan wij weg, maar dan heeft ze terug school, en turnlessen en turnwedstrijden in het weekend… Voor ze het weet zijn die 2 weken ook alweer voorbij. En vanaf dan zijn we weer samen, met ons viertjes…
En als ik er dan zo over denk, dan heeft ze het eigenlijk helemaal zo slecht niet. Ze is steeds thuis, papa brengt ze naar school, ik haal ze af, we brengen ze overal naartoe waar ze naartoe moeten of willen… Ik kon dat niet zeggen, mijn ouders werkten hard, waren ’s ochtends om 6u al onderweg naar Brussel, kwamen ’s avonds laat thuis, ik bleef steeds bij mijn grootmoeder, tijdens school en tijdens vakanties… en ik ben er ook niet slechter door geworden…
Dus, slechte moeder? Ik hoop van niet… en ik hoop dat ik de komende 2 weken zonder al te veel schuldgevoel van mijn vakantie kan genieten…
Elli.
Elli.
dinsdag 29 maart 2011
Turnen (Elli)
Ooit is Jorunn begonnen met eenvoudige turnlesjes. Ze ging graag, maar was niet zo soepel, dachten we. Op het clubkampioenschap van dat jaar kaapte ze de bronzen medaille weg, wat de trainsters van de demogroep aanzette haar eens onder handen te nemen. Ze plooiden haar in alle bochten totdat we dachten dat we onze dochter in een bouwpakketje zouden terugkrijgen. Even later kwamen ze met de vraag of we het zouden zien zitten dat ze naar de oriëntatiegroep zou gaan, als voorbereiding om later in de demogroep terecht te kunnen. Wedstrijdturnen zat er niet meer in, daarvoor was ze al te oud. Te oud: 6 jaar?!! We gingen akkoord op voorwaarde dat het niet te zwaar zou worden.
Nu, 3 jaar later doet ze voor de eerste keer het wedstrijdseizoen van de demogroep mee en ze is zo trots als een pauw! In de demogroep zitten jongens en meisjes van alle leeftijden bij elkaar en het is een plezier om te zien hoe de grote voor de kleintjes zorgen. Tumbling, acro, trampoline en dans worden gebracht door een groep van een 50-tal gymnasten. Het is een lust voor het oog om te zien hoeveel plezier ze erin hebben.
Intussen traint Marit nu ook al 2 jaar mee in de oriëntatiegroep en op het einde van dit seizoen wordt er beslist of ze goed genoeg is om naar één van de volgende groepen over te stappen. Zij ligt er in ieder geval niet van wakker, want als ze niet meer kan turnen zou ze graag gaan dansen. Misschien is dat nog geen slecht idee, want er zit muziek in dat kind! Ze hoeft een liedje maar 1 keer te horen en ze zingt het, weliswaar in haar eigen versie, mee.
Deze week is het repetitieweek voor het turnfeest komend weekend. Het vergt veel van de meisjes, vooral voor Jorunn omdat ze naast de vele repetities ook nog eens toetsenweek heeft! Maar we hebben er het volste vertrouwen in dat alles goed zal gaan.
Wij kijken alvast uit naar een schitterend optreden dit weekend!
Elli.
Nu, 3 jaar later doet ze voor de eerste keer het wedstrijdseizoen van de demogroep mee en ze is zo trots als een pauw! In de demogroep zitten jongens en meisjes van alle leeftijden bij elkaar en het is een plezier om te zien hoe de grote voor de kleintjes zorgen. Tumbling, acro, trampoline en dans worden gebracht door een groep van een 50-tal gymnasten. Het is een lust voor het oog om te zien hoeveel plezier ze erin hebben.
Intussen traint Marit nu ook al 2 jaar mee in de oriëntatiegroep en op het einde van dit seizoen wordt er beslist of ze goed genoeg is om naar één van de volgende groepen over te stappen. Zij ligt er in ieder geval niet van wakker, want als ze niet meer kan turnen zou ze graag gaan dansen. Misschien is dat nog geen slecht idee, want er zit muziek in dat kind! Ze hoeft een liedje maar 1 keer te horen en ze zingt het, weliswaar in haar eigen versie, mee.
Deze week is het repetitieweek voor het turnfeest komend weekend. Het vergt veel van de meisjes, vooral voor Jorunn omdat ze naast de vele repetities ook nog eens toetsenweek heeft! Maar we hebben er het volste vertrouwen in dat alles goed zal gaan.
Wij kijken alvast uit naar een schitterend optreden dit weekend!
Elli.
woensdag 23 maart 2011
Opvoeden is deals sluiten (Marga)
Opvoeden is deals sluiten. Korte termijnbeloningen en dingen beloven om ze zoet te houden. Enfin, zo voelt het toch na een zware week.
Marga.
- Zeggen dat je zonen in het weekend mogen samen slapen, in de hoop dat ze in de week toch eens voor negen uur hun ogen dicht doen. ‘t Zijn weer lange avonden hier, als je pas na negen uur aan je huishouden en ander werk kan beginnen. Maar ‘t is een deal die voorlopig werkt.
- Zeggen dat ze morgen zeker mogen fietsen, buiten, in de hoop dat ze die avond niet gaan zeuren omdat je niet zal thuis zijn voor het slaapverhaaltje. De dag erop juichen dat het regent, om dan na schooltijd toch nog in volle zon de fiets uit te halen. Om dan te zien dat die oudste echt maar geen afstand wil doen van zijn steunwieltjes. De deal was hier om zonder wieltjes te proberen, en het proberen heeft toch welgeteld twee seconden geduurd.
- Zeggen dat ze ‘s avonds macaroni mogen eten, in de hoop dat ze ‘s morgens niet beginnen huilen als je ze uitzwaait. De macaronideal werkt al-tijd!
- Zeggen dat je morgen naar de winkel zal gaan om carnavalskleren, omdat je al slim genoeg bent dat je die wel degelijk gaat kopen, en niet zelf gaat naaien, hoe graag je dat ook zou willen. Langs de anderen kant wil je dan ook weer niet dat er twintig piet piraten en zo’n dertig mega Toby’s rondlopen. Je hebt ze graag wat origineler, je kinderen. Deal is zwaar mislukt, ze willen allebei een spinnenmankostuum. Zelfs mega-Toby is dan aanlokkelijker…
- Zeggen dat ze de liefste zijn, de knapste zijn, de leukste zijn, in de hoop dat ze dan “Jij!” antwoorden als je vraagt wie hun grootste vriend is. Wat dus niet het geval is. Ik ben niet stoer genoeg wisten ze me te zeggen. U weet wel, die twee zonen die om de haverklap rond mijn benen hangen als er een stofje te hard op hun huidje is gevallen, ja, die twee stoere.
Abonneren op:
Posts (Atom)
Opvoeding van baby tot tiener
