dinsdag 21 december 2010
Ik ben zo'n moeder (Mieke)
00:42
Ik ben zo’n moeder waarvan de kinderen theatraal beginnen te huilen als ze weggaat ‘s avonds. Een amateurpsycholoog zou kunnen denken dat die kind-moederband toch ongelooflijk hecht moet zijn. Een psycholoog met een universitair diploma zou kunnen vermoeden dat het gaat om boosheid voor een veel te vaak afwezige moeder.
Ik ben zo’n moeder die vaak wilt dat haar kinderen al wat groter en zelfstandiger zijn, om dan te mijmeren dat ze al veel te veel kunnen.
Ik ben zo’n moeder die vaak met schuldgevoel naar het werk gaat, wetende dat ze die avond niet aan de schoolpoort zal wachten. En die dan ook al dagen uitkijkt naar de zeldzame keren dat dat wel kan.
Ik ben zo’n moeder die niet altijd zin heeft om ‘s avonds een verhaaltje te lezen en er zich vlug vanaf probeert te maken door te opperen dat de zonen maar een verhaaltje aan hun beren moet voorlezen. Ik ben ook zo’n moeder die veel te snuggere zonen heeft, en dus niet met zo’n flauwe verhaaltjes gesust kunnen worden.
Ik ben zo’n moeder die graag nog uitgaat, zot doet, en die dat de dag erna probeert te compenseren met bijzondere momenten.
Ik ben zo’n moeder die het zich beklaagt als ze ‘s nachts weer moet opstaan. Maar ik ben ook zo’n moeder die ‘s nachts haar zonen zou wakker maken om te kunnen zeggen hoe graag ze hen ziet.
Ik ben zo’n moeder die niet kan koken, die nooit een overheerlijke biefstuk op hun bord zal toveren. Zo’n moeder die ondanks alles wel blijft proberen om toch iets te kunnen bakken.
Ik ben zo’n moeder die er principes op wil nahouden, maar die ze ook even graag overboord gooit als de situatie zich daartoe leent.
Ik ben zo’n moeder die droomt van een leven als huisvrouw, van kleertjes naaien en gigantische taarten bakken, van koffiedrinken met de buurvrouw en lekker oermoeder wezen tot de kindjes van school thuis komen. Ik ben er zo één die weet dat zo’n dingen niet marcheren bij sommige moeders, en daar vaak gefrustreerd van raakt.
Ik ben zo’n moeder die eigenlijk geen dochter hoeft, omdat ze veel te bang is van meisjes en vreest dat ze nooit interessant genoeg zal zijn voor een dochter.
Ik ben zo’n moeder die zowat flipt, freakt, onnozel wordt als iets zou kunnen wijzen op een aankomend gebrek aan zelfvertrouwen bij haar zonen. Zelfvertrouwen in het leven is alles, mijn beste. Gevolgd door zelfkennis.
Ik ben zo’n moeder die soms even hard kan twijfelen als ze vastberaden en recht door zee is. Met niets anders dan het lijf, warmte en liefde moet ze het doen. En op het einde zal blijken of dat van alles een beetje genoeg is geweest.
Ik ben zo’n moeder waarvan ik denk dat mijn zonen later wel eens een paar geweldig rake opmerkingen zullen geven. En die hoopt dat ze dan naar haar zullen knipogen.
Mieke.
Ik ben zo’n moeder die vaak wilt dat haar kinderen al wat groter en zelfstandiger zijn, om dan te mijmeren dat ze al veel te veel kunnen.
Ik ben zo’n moeder die vaak met schuldgevoel naar het werk gaat, wetende dat ze die avond niet aan de schoolpoort zal wachten. En die dan ook al dagen uitkijkt naar de zeldzame keren dat dat wel kan.
Ik ben zo’n moeder die niet altijd zin heeft om ‘s avonds een verhaaltje te lezen en er zich vlug vanaf probeert te maken door te opperen dat de zonen maar een verhaaltje aan hun beren moet voorlezen. Ik ben ook zo’n moeder die veel te snuggere zonen heeft, en dus niet met zo’n flauwe verhaaltjes gesust kunnen worden.
Ik ben zo’n moeder die graag nog uitgaat, zot doet, en die dat de dag erna probeert te compenseren met bijzondere momenten.
Ik ben zo’n moeder die het zich beklaagt als ze ‘s nachts weer moet opstaan. Maar ik ben ook zo’n moeder die ‘s nachts haar zonen zou wakker maken om te kunnen zeggen hoe graag ze hen ziet.
Ik ben zo’n moeder die niet kan koken, die nooit een overheerlijke biefstuk op hun bord zal toveren. Zo’n moeder die ondanks alles wel blijft proberen om toch iets te kunnen bakken.
Ik ben zo’n moeder die er principes op wil nahouden, maar die ze ook even graag overboord gooit als de situatie zich daartoe leent.
Ik ben zo’n moeder die droomt van een leven als huisvrouw, van kleertjes naaien en gigantische taarten bakken, van koffiedrinken met de buurvrouw en lekker oermoeder wezen tot de kindjes van school thuis komen. Ik ben er zo één die weet dat zo’n dingen niet marcheren bij sommige moeders, en daar vaak gefrustreerd van raakt.
Ik ben zo’n moeder die eigenlijk geen dochter hoeft, omdat ze veel te bang is van meisjes en vreest dat ze nooit interessant genoeg zal zijn voor een dochter.
Ik ben zo’n moeder die zowat flipt, freakt, onnozel wordt als iets zou kunnen wijzen op een aankomend gebrek aan zelfvertrouwen bij haar zonen. Zelfvertrouwen in het leven is alles, mijn beste. Gevolgd door zelfkennis.
Ik ben zo’n moeder die soms even hard kan twijfelen als ze vastberaden en recht door zee is. Met niets anders dan het lijf, warmte en liefde moet ze het doen. En op het einde zal blijken of dat van alles een beetje genoeg is geweest.
Ik ben zo’n moeder waarvan ik denk dat mijn zonen later wel eens een paar geweldig rake opmerkingen zullen geven. En die hoopt dat ze dan naar haar zullen knipogen.
Mieke.
Labels:
dinsdag 14 december 2010
Klaar voor het eerste leerjaar? (Elli)
Vorig weekend hadden we oudercontact voor Marit, die momenteel in de derde kleurterklas zit. Ze werd zoals steeds weer de hemel in geprezen: een lief kind, werkt flink, ze luistert heel goed, helpt heel flink mee en is zelfs stil in de klas en praat enkel wanneer het mag, zoals tijdens het verteluurtje wanneer de kinderen in een kring zitten en ze hun verhaal over het voorbije weekend mogen doen… Alleen is ze op zo’n momenten niet meer te stoppen en komen de andere kleuters amper aan het woord… Jaja, zo herkennen we haar, ze tatert je de oren van de kop!
Elli.
Ze is bovendien klaar om naar het eerste leerjaar te gaan, ze kan alles wat ze moet kunnen op schoolniveau. Alleen op emotioneel vlak kan ze het waarschijnlijk nog niet aan. Ik zou het ook niet willen, haar nu losscheuren van haar vriendjes overleeft ze nooit… We zijn dan ook overeengekomen dat ze extra moeilijke werkjes zou krijgen wanneer de juf ziet dat ze te snel klaar is en we merken deze week al een vooruitgang. Waar ze enkele weken geleden niet meer graag naar school ging, vertelt ze nu heel enthousiast over wat ze moet doen en over hoe moeilijk het wel niet is. Die uitdaging zat ze dus op te wachten!
Mijn kleine meid wordt snel groot, laat haar nog maar heel even in de kleuterklas zitten, het gaat zo al snel genoeg…
Elli.
woensdag 1 december 2010
De Sint is in het land (Elli)
Wat een magische tijd is dat toch, vanaf november begint het al te leven, ’t is bijna Sinterklaas. De reclamefolders stromen binnen en de meisjes zijn er als de kippen bij om zaken aan te duiden die ze graag zouden hebben. Marit kruist alles aan dat roze is, dat met prinsessen te maken heeft of playmobil betreft, of little pet shop, of… Kortom, zo goed als alles! Jorunn begint al wat minder te willen. Playmobil doet het nog steeds goed, spelletjes voor op de nintendo of de Playstation 3, een gezelschapsspel of een cd-spelertje voor op haar kamer.
’s Avonds wordt er naar hartenlust gezongen, de schoenen worden enthousiast klaargezet met een pintje erbij voor de sint en een suikerklontje en een wortel voor zijn paard en elke ochtend spurten ze naar beneden om te zien of de Sint iets heeft gebracht.
Toen ik Jorunn op een avond op school ging halen had ze net een brief gemaakt voor de Sint, met een mooie tekening erbij. De tekst ging als volgt: “Lieve Sint, mag ik van die dierenarmbandjes hebben alsjeblieft? En wat wilt u drinken? Schrijf maar op de achterkant. Dankuwel”. De volgende ochtend kon ze lezen “Ik had graag een blonde Leffe en een cecemel voor mijn Piet”. ’s Avonds zijn ze dan opgewonden gaan slapen en de zaterdagochtend vonden ze dierenarmbandjes in hun schoen. Wat is het toch fijn om die blije gezichtjes te zien!
De verrassing was compleet toen ze vernamen dat we diezelfde dag naar het Sinterklaasfeest van Fritz zijn werk gingen dat dit jaar in Plopsa Indoor in Hasselt werd georganiseerd! Ze hebben van ver de Sint zien passeren, maar ze vonden de vuurtoren en de piratenboot, de glijbaan, de roetsjbaan en de botsauto’s toch veel interessanter. Marit wou eerst niet mee in de snelle dingen, maar eens ze erin was geweest had ze de smaak toch te pakken. Samen met de grootouders werd het een heel geslaagde dag.
Nu wachten ze vol spanning af wat de Sint thuis nog gaat brengen… Wij wachten vol spanning af of ze blij zullen zijn met wat hij beslist heeft te brengen…
Elli.
Abonneren op:
Posts (Atom)
Opvoeding van baby tot tiener
