vrijdag 15 oktober 2010
Roze wolk? (Margot)
02:11
Voor je zwanger bent, hoor je overal dat je je fantastisch voelt tijdens je zwangerschap, dat je zal stralen van geluk. Ze zeggen ook dat het allemaal zo snel voorbij gaat en dat je er zeker van moet genieten zolang het duurt. Je ziet vriendinnen of familie intens van zo’n periode genieten. En natuurlijk ga je er van uit dat dit bij jou niet anders zal zijn.
En ik moet zeggen, nu het zover is wacht ik nog steeds ongeduldig op die roze wolk. De eerste maanden voelde ik me niet lekker en moest ik vooral doorbijten. Na drie maanden zegt iedereen dat het vanzelf terug beter wordt en dat mijn energiepijl binnenkort de hoogte inschiet. Natuurlijk ga je er vanuit dat dit bij jezelf niet anders zal zijn. Maar om eerlijk te zijn, wacht ik nog steeds op dat fantastische gevoel, tevergeefs.
Pas op, het is niet dat ik me verschrikkelijk miserabel voel. Neen, integendeel. Ik ben gelukkig en kijk heel hard uit naar de komst van ons allereerste kindje! Ik begin ons kindje ook te voelen en kan daar intens van genieten. Ik kan me soms ook heel hard verwonderen over het feit dat er echt een mensje in mijn buik groeit. Vaak word ik ook overspoeld door emoties. Liefde voor ons ongeboren kindje, geluk dat alles er goed uitziet en dat er nog geen noemenswaardige problemen geweest zijn,… Maar of dit gevoel nu de roze wolk is waar iedereen over praat, dat betwijfel ik toch. Misschien lagen mijn verwachtingen wel te hoog of moet het gevoel nog komen. En morgen is er terug een andere dag, dus wie weet zweef ik daarboven wel rond ;-)
Margot.
En ik moet zeggen, nu het zover is wacht ik nog steeds ongeduldig op die roze wolk. De eerste maanden voelde ik me niet lekker en moest ik vooral doorbijten. Na drie maanden zegt iedereen dat het vanzelf terug beter wordt en dat mijn energiepijl binnenkort de hoogte inschiet. Natuurlijk ga je er vanuit dat dit bij jezelf niet anders zal zijn. Maar om eerlijk te zijn, wacht ik nog steeds op dat fantastische gevoel, tevergeefs.
Pas op, het is niet dat ik me verschrikkelijk miserabel voel. Neen, integendeel. Ik ben gelukkig en kijk heel hard uit naar de komst van ons allereerste kindje! Ik begin ons kindje ook te voelen en kan daar intens van genieten. Ik kan me soms ook heel hard verwonderen over het feit dat er echt een mensje in mijn buik groeit. Vaak word ik ook overspoeld door emoties. Liefde voor ons ongeboren kindje, geluk dat alles er goed uitziet en dat er nog geen noemenswaardige problemen geweest zijn,… Maar of dit gevoel nu de roze wolk is waar iedereen over praat, dat betwijfel ik toch. Misschien lagen mijn verwachtingen wel te hoog of moet het gevoel nog komen. En morgen is er terug een andere dag, dus wie weet zweef ik daarboven wel rond ;-)
Margot.
Labels:
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Opvoeding van baby tot tiener
0 reacties:
Een reactie posten